Jakie są zalety stosowania surowców ABS w obszarze wyrobów medycznych?
Wiele wyrobów medycznych jest wykonanych z tworzyw sztucznych. W porównaniu z materiałami metalowymi tworzywa sztuczne mają wyjątkowe zalety i można je lepiej zastosować w różnych scenariuszach leczenia. Wśród nich częściej wykorzystuje się materiały ABS. ABS ma pewną sztywność, twardość, odporność na uderzenia i chemikalia, odporność na promieniowanie i odporność na sterylizację tlenkiem etylenu. ABS ma zastosowanie medyczne głównie jako narzędzia chirurgiczne, zaciski rolkowe, plastikowe igły, skrzynki narzędziowe, urządzenia diagnostyczne i obudowy aparatów słuchowych, zwłaszcza obudowy niektórych dużych urządzeń medycznych.
Charakterystyka działania ABS
1. ABS jest syntetyzowany z trzech monomerów chemicznych: akrylonitrylu, butadienu i styrenu. Odpowiednie właściwości tych trzech składników sprawiają, że ABS ma dobre wszechstronne właściwości mechaniczne. Akrylonitryl zapewnia ABS dobrą odporność chemiczną i twardość powierzchniową, butadien zapewnia ABS wytrzymałość, a styren zapewnia dobrą przetwarzalność i właściwości barwiące.
2. Charakterystyka ABS zależy głównie od stosunku trzech monomerów i struktury molekularnej w dwóch fazach. Pozwala to na dużą elastyczność w projektowaniu produktu i zaowocowało pojawieniem się na rynku setek materiałów ABS o różnej jakości.
3. Materiał ABS charakteryzuje się bardzo łatwą przetwarzalnością, dobrym wyglądem, niskim pełzaniem i doskonałą stabilnością wymiarową.
4. Wszystkie rodzaje materiałów ABS są łatwe do zaakceptowania w powszechnym przetwarzaniu wtórnym, takim jak obróbka skrawaniem, klejenie, mocowanie, galwanizacja, malowanie, zgrzewanie ultradźwiękowe.
5. ABS ma doskonałą udarność i nie opada szybko w niskich temperaturach. Ma dobrą wytrzymałość mechaniczną, twardość i pewną odporność na zużycie.
6. Ma dobrą odporność na zimno, olejoodporność, wodoodporność i stabilność chemiczną. Woda, sole nieorganiczne, zasady i kwasy prawie nie mają wpływu na ABS i rozpuszczają się lub powodują zmętnienie w ketonach, aldehydach, estrach i chlorowanych węglowodorach. Płyn, nierozpuszczalny w większości alkoholi i rozpuszczalników węglowodorowych, ale mięknie i pęcznieje przy długotrwałym kontakcie z węglowodorami.
